Kimse soramıyor seni. Sorsalar; gökyüzü derim mesela. Ya da hüzne bürünmüş bir gece. Bilinmedik bir güfte derim bestesini dinleterek. Sonra kapatırım gözlerimi karanlığım derim kekelemeden.
Kimse soramıyor seni. Sorsalar; Doğmuş bir bebeğin annesinin mutluluğu derim ya da susuz aç kalmış bir bebeğin mama görme sevinci. Sonra kaldırırım başımı gökyüzüne "Ay" derim. Kimse bilmez kim olduğunu, gözlerin elasını saklar kaybederim…
Kimse soramıyor seni. Sorsalar; Tek kelime ile anlatırım. Mesela ben derim, göründüğüm gibi acı yüklü yüzüne efkar vurmuş mutluluk derim. Her şeyi bir kenara bırakır özlemime bir sigara yakarım, anlamazlar seninle dolu olduğumu.
Kimse soramıyor seni. Sorsalar; Beklenmedik bir posta derim, zamanı olmayan, ama hep beklenen. Sonra sesine şiirler ekleyip, kağıtları tutsak eden.
Kimse soramıyor seni.
Sorsalar; Aşk derim. Hasret derim. Özlem derim.
Ve kimse bilmez bizi.
Aşk'a…
Hasret'e…
Mutluluğa gönül verdiğimizi…
